Dışarıya çıkıp kuytu bir sokağa kadar yürüdüm yere çöküp hüngür hüngür ağlamaya başladım. Ağladıkça acılarım hafifliyordu. Ağladıkça susuyordu kafamın içindeki çığlıklar. Annem geliyordu aklıma.
Küçükken korktuğumda geceleri yanına gidişim. Beni sabah kaldırıp kahvaltı yaptırması. Akşam sohbetlerimiz. Okula göndermeden önce muhakkak yanağımdan öpüp sarılması. Şimdi hiçbiri yoktu.
Akşam yemeğe çağırdığında ve gelmediğimde. gelip bilgisayarı kapatır zorla masaya oturturdu.
Akşam yemekleri ailecek yenir oğlum öğüdünü çekerdi herzaman bana. Şimdi onları bile özlüyordum.
Furkanı aradım.
+ Alo . dedim
- Efendim kardeşim.
+ Bana araba lazımda müsaitse verebilirmisin
- Nerdesin lan hayırdır sesin çok kötü geliyor. Nerdesin söyle yanına geleyim
+ Dur oğlum dur ben geliyorum zaten. Var mı yok mu onu söyle.
- Gel lan gel veririm tabi.
Furkanın evinin önüne gittiğimde aşağıda beni bekliyordu.
- Noldu oğlum sana dedi.
durumu anlattım.
- Bak bir sorun varsa söyle birşekilde hallederiz çık bu hayattan oğlum
+ Olmaz Furkan. Çıkamam.
- Lan kendini öldürtücekmisin. bu iş o iş değil oğlum kendine gel
+ Olmaz artık tekrar dönemem. Anla beni. Arabayı vericekmisin.
- Al kardeşim deyip Bmw nin. Bak Sedat oğlum nolur kendine dikkat et
+ Merak etme sen dedim.
ilk verdiği arabanın aynısıydı. Ozamanlar Muhteşem gelen bu şey şuan benim için dünyanın en sıradan ve yalan şeyiydi.
Uzun yollar boyu gittim. Anlamsız ve dikkatsiz hızlar yaparak gittim. Şehir mezarlığının kapısın önüne geldim. Duvarından atlamam gerekiyordu gece giriş yoktu . Arabayla etrafı kolaçan ederken bir anda dikkatsizliğime denk geldi ve bi ağaca girdim. Arabanın önü darmadağın olmuştu. Çıkıp arabayı öylece orda kitleyip bıraktım. Mezarlığın duvarından atlayıp annemin mezarına gittim. Beni doğran kadının toğrağını avuçladım ağladım. Başım çatlayana kadar ağladım. Sonrada Mezarının üstünde uyudum aynı sıcaklık olmasada annemin yanında uyudum o gece.
https://www.youtube.com/watch?v=7BQby_KKRAU