Tuğçeyle biraz daha gezdikten sonra onu yeniden evine bıraktım. Birkaç tur daha attım arabayla düz yolalr hızın zevkini aldıktan sonra. Furkanı aradım tekrar.
+ Oğlum çok teşekkür ederim lan hayatımın en iyi günlerinden birini yaşattın bana.
- Ne demek kardeşim. Ne zaman istersen biliyosun.
+ Arabayı getiriyorum sana
- Kanka ben bugün eve gidemeyeceğim küçük bir iş varda onu halletmem gerekiyo. Sende kalsın bugün.
+ Oğlum koskoca arabayı zütümemi sokucam ehliyetsiz araba kullandığımı görse ağzıma sıçar babam heleki böyle bi emanet arabayla.
- Ya oğlum.. of tamam benim evin önüne park et anahtarı alırım bi ara.
+ Tamamdır kardeşim hadi kendine iyi bak yeniden teşekkür ederim. diyip kapattım.

Arabayı park edip kitledim hava kararmıştı hafiftende bir yapmur başlamıştı.
ıslak kaldırımlar boyu yürüdüm. hayallere daldım hayatımı düşündüm. Aslında Furkanla iş yapsammı muhteşem bir varlık içinde yaşıyor, ki o iki bi taka yaramaz herif bile bu işi yapabiliyorsa bende yaparım diye düşünüyordum. Hem bişey olsa Furkana olurdu . Açıkçası bunu çok para için değilde babam ve kendimi daha iyi bi hayata taşıyabilmek için istiyordum bu taktan hayattan ikimizide çekip alabilirdim. Bu konuyu Furkanla konuşucaktım.