aburcuburlarla, genetiği değiştirilmiş gıdalarla insanlar yavaş yavaş çürütülüyor. telefonlar ve bilgisayarlara bizi bağımlı yaparak radyasyon kobayları haline dönüştürüyorlar. daha doğduğumuz ilk günden itibaren bizlere aşı yapıyorlar ve bizi hasta ediyorlar. o aşıların içindeki cıva ve aliminyum bizim sinir sistemimizi çökertip beynimizde hasar bırakıyor kimimizi öldürüyor kimimizi şizofreni yapıyor kimimizi otizm ya da hiperaktif. medya kötü insanların elinde. bu kötü insanlar bizleri istedikleri gibi yönlendirebiliyorlar. dünyada ırkçılık var. bu ırkçılık yuzunden afrikada ve diğer ülkelerde her gun aşılarla, savaşlarla ve başka yollarla soykırım yapılıyor. dünya nufusunu 225 milyona indirmeye calisiyorlar. din toplulukları da bunlara hizmet ediyor. umut avciligi yapip insanlari sömürüyorlar. Bir maymun diğer maymuna bakıp, güneşi işaret edip "elindeki muzu bana vermeni söyledi" dediğinden beri bu böyle..

Bak, kendimi bir realist olarak görüyorum. Ama felsefi terimlere göre buna pesimist deniyor.

Bence insan bilinci evrimde trajik bir şekilde ilerledi. Çok fazla bilinçlendik. Doğa kendinden bağımsız bir bakış açısı yarattı. Bizler doğa kanunlarına göre var olmaması gereken yaratıklarız. Hepimiz bir yanılsama içindeyken, duyusal deneyimler ve hislerin gelişimi sayesinde birey olduğumuzu sanan fakat, aslında bir hiç olan bireyleriz.

Bence türümüzün yapması gereken en onurlu davranış, programlamamazı reddedip üremeyi durdurmak ve hep birlikte soyumuzu tüketerek kardeşçe bu haksızlığa son vermektir. O zaman neden hala yaşamaya devam ediyorsun diyeceksen sebebi intihar etmeye cesaretimin olmamasıdır...

Fark ediyorsun ki, tüm hayatınız, sevginiz, nefretiniz, hatıralarınız, acılarınız... Hepsi aynı şeydi. Hepsi bir rüyaydı. Kilitli bir odada sakladığınız rüya. insan olduğuna dair bir rüya!

Ne zamandır her gece yukarıdaki odanın camından dışarı bakıyor ve düşünüyorum. Sadece bir hikâye var. En eskisi. Işık, karanlığa karşı.

Başlarda sadece karanlık vardı, bana sorarsan ışık kazanıyor.