Okul çıkışı gelmişti. Çıkış kapısından çıkıp evin yolunu tuttum. Bi anda yanımda Tuğçe belirdi.
Son olaylardan sonra baya dalgınlaşmıştım.
+Nereye gidiyoruz bakalım. dedi
- Ha.. Özür dilerim. diyip tebessüm ettim
+ Sorun değil hadi seni bir yere zütüreyim beyefendi.
- Sen nere dersen ora gideriz.

Otobüs durağına zütürdü beni.
+ Nere gidiyoruz dedim
- Ya ne soru soruyosun boşver.
Bindik otobüse. Boş gördüğüm tekli koltuğa oturdum. Tuğçe başımda dikilmeye başladı gülerek.
ilk karşılaşmamızı hatırladım güldüm.
+ Tamam, tamam anladım diyip kalkıp yer verdim.
Uzunca bir yol gittik. Nere gitmediğimi bilmediğim için yol çok uzun geliyordu belkide.
Yol boyunca ben onu oda dışarıyı izledi. Eni sonu ineceğimiz durağa gelmiştik etrafta yeni yapılan binalar ve birde park vardı. Hafif tepelik bir yerdi tepenin başındaydı park. Gittiği yönün park olduğunu fark ettim. Arkasından yürüdüm hiç soru sormadan.
Hani bir kızla tanışırsınız da ne yapsa ilginizi çeker sanki bir parçanızmış gibi hissersiniz ya öyle hissediyordum işte. Uçtaki bir banka oturdu. Banka bomboş arazilere ve arazilerin sonundaki dağlara bakıyordu. Aslında çok rahatlatıcı bir görüntüydü neden buraya gelmek istediğini anlamıştım.
yanına oturdum.
konuşmaya başladı.
+ Şimdi bu kız neden beni buraya getirdin diyiceksin.
- Demem. dedim gözlerine bakarak. Hafif güldü saçlarını kulaklarının arkasına attı göz ucuyla bana baktı.
+ Ne zaman dertlensem buraya gelir bu dağlara bütün dertlerimi anlatırım ben Sedat. Dertlerim dağlara karışır . Dağlar büyüktür onlar kaldırır her acıyı dedi. Eğer sen gelmeseydin yanıma, ben gelicektim. Sapık deme ama seni izliyordum son zamanlarda çok içine kapanık olmaya başladın.
- Belkide sapıksındır. dedim gülüştük bi süre.
+ Anlat derdini hadi.
- Bilemiyorum bu derdi hangi dağ kaldırır. yada kaldırmayı ister. Anlatayım madem.
Annem hasta Tuğçe. Ölebilir... Bilmiyorum düşünmek istemiyorum aslına bakarsan. Düşünmeyince biraz olsun kaçabiliyorum bu duygudan.
+ Kaderinden kaçamaz insan. Ben ne desem boş. inan çok üzüldüm dedi.
üzüldüğümü anlamış olucakki konuyu değiştirdi.
+ Ne konuşmak istiyodun benimle
-Peki sen benimle ne konuşmak istiyodun diye yanıt verdim.
Boşluğa baktı bir süre. sonrasında
+ Bilmiyorum. dedi
- işte bende öyle bilmiyorum dedim.
uzun süre birbirimizin gözlerinin içine baktık. Hissediyordum sanırım ben kıza aşık oluyordum.
+ Seni seviyorum. dedi bir anda. Öylece kalakaldım hiçbirşey diyemeden sadece suratına bakıyordum.
devam etti.
+ Sen ne hisettin bana karşı bilmiyorum ama ben bu hissi saklamak istemiyorum. Kendimide kandırmak istemiyorum. Ben seni seviyorum.
Ben hala hiçbir tepki veremiyordum çünkü ilk defa bir kız bana karşı hislerini böylesine açık söylemişti.
+ Üzgünüm sanırım herşeyi mahvettim. deyip ayağa kalktı. araksını dönüp yürümeye başladı.
ben en sonunda arkasından koştum omzundan tutup durdurdum.
yanaklarından tutup öptüm onu dudaklarından. Gözleri doldu gülümsüyordu. bir kaç defa daha öpüştük sarıldık. sonrasında kafasını kafama dayadım
- Her anımda seni düşünüyorum. içimdeki hissi kendime bile tarif edemiyorum. Ama artık ediyorum.
hemde sana. Bende seni seviyorum. dedim
sarıldık bir süre daha.
Biraz daha muhabbet ettikten sonra gidiş saati gelmişti. Evi gittiğimiz yerin yakınlarındaymış zaten otobüstende hep burada iniyormuş.
- Hoşçakal dedim
+ Hoşçakal deme bana görüşürüz. dedi ve gitti.