Bir sey diyemeden iri yari bir adam ve arkasinda ki 2 adam beni kan kusturana kadar dovdu. Hic aci hissetmedim. O anki tek derdim goz yasimi gizlemekti. Acinacak durumdaydim. Beni bir arabaya bindirdiler. Gozum hic bir sey gormuyordu hizlica surmeye basladilar arabayi. Pisman miydim ? Pisman olmali miydim ?

Kafam derin dusunceler ile mesgul ve kendimi toparlamaya calisirken karnima bir yumruk daha yedim ve sehrin tam merkezinde arabadan atip kactilar. Yuzum kan icinde oldugundan kimse beni taniyamamisti. Buna sukrederek yavasca ayaga kalktim. Bir yandam agizimda ki kana tukuruyor bir yandan can cekisir halimle ses cikarmamaya ugrasiyordum. Insanlar bana acinasi gozlerle bakiyordu. Sadece "gibTIRIN GIDIN LAN EVINIZE ILK DEFAMI HUNHARCA DAYAK YEMIS BIR ADAM GORDUNUZ ?" Demek istedim ama olmadi. Bogazim dugumlendi.

Karsimdaki kaldirima yavasca oturdum. Herkesin hala bakisi altinda sigara cikardim. Cakmagim yoktu. Cakmagi olan bir liseli al abi diyip uzatti. Insanlarin bana yardim etme cabasina bakarken sigara ustune sigara ictim. Iste o zaman anladim edilen yardim sahte benim perisanligimdan yararlanan ruhlar bedenler gercekti. Ayaga kalktim bana lutfen oturun ambulans cagirdim demeye basladilar. Hic bir sey demedim topallayarak ve elimdeki kırık kolu tutsun diye boynuma ve koluma asilan gomlegin kan olmasini izlerken sadece ilerledim. Gozumden bir damla yas geldi.

Tipki bir muptezel gibi tek farki bu muptezelin bir hayali vardi. Oda insanliga bir fedakarlikti...

Bitmedi daha

...