/i/Hikaye

Herkesin bir hikayesi var, ya senin hikayen nedir?
  1. 126.
    +17 -2
    Normal yaşantıma devam ediyordum taaki ogüne kadar..
    O gün herzamanki gibi okuldan çıktıktan sonra eve doğru yola koyuldum. Kapıyı tıklattım babam açtı.
    gözleri kan çanağı gibi olmuştu. Sakince içeri girdim nolduğunu anlamaya çalışıyordum içeri gittim Annem oturuyordu beni gördü. Meraba falan dedim. Babam sedat bi dakika gelirimisin oğlum dedi.
    Anneme baktım gözlerini kapattı. Kafasıyla git işareti yaptı. Babamın yanına gittim.
    Babam mutfak masasında oturuyordu.
    + Noldu baba sen niye erken geldin eve ?
    - Bak oğlum hepimiz için kötü bir durum ancak bunu seninde bilmen gerek. zaten er yada geç öğreniceksin.
    + Noluyo baba çatlatıcakmısın beni söylesene.
    - Annen karaciğer kanseri oğlum. Bi kaç gün önce rahatsızlanmıştı doktora gittik. Tahlillerdi filan bir süre bekledik. En son bugün yine çağırdılar bizi. Hastalığı ilerlemiş ama kurtulma şansı azda olsa varmış kemoterapiye başlıyacak. Ama durum nolursa olsun güçlü olmak zorundayız anladınmı beni.
    Gözlerim dolmuştu .
    + Anlamadım baba. Anlamak istemiyorum.
    Haklıydım aslında insan annesinin öleceğini nasıl anlayabilirki.
    Kalktım masadan direk annemin yanına gittim dizlerinin üstüne koydum başımı bir yandanda ağlıyordum.
    + Yalan söylemeyin bana nolur. Kötü bişey yaptıysamda böyle cezalandırmayın beni.
    Annem saçlarımı okşadı öptü.
    - Lütfen Sedat yapma böyle anneciğim. Bak beni daha çok üzüyosun.
    + Kafamı kaldırıp gözlerine baktım. Ağlıyordu ancak suratında hastalığı kabul etmiş bir ifade vardı. Sanki onun için bu bir tür gripti öyle bakıyordu bana, güçlüydü bu kadın.

    Günler günleri kovalıyordu. Annem kemoterapi almaya başlamıştı Saçları döküldü canlı teni soldu, Gözleri çöktü. Babam sık sık izin alıyordu bende okuldan sonra direk eve geliyordum .
    Bi gün yine eve geldim. Babam yoktu busefer annem beni yanına çağırdı Kanepede uzanmıştı. Yattığı yerin yanına çöktüm.

    + Nasılsın oğlum.
    - iyiyim annem sen nasılsın.
    + iyiyim.. dedi
    ama iyi değildi tabi. belli ediyordu
    Saçımı okşadı. Ellerini öptüm.
    + Hayat nasıl Sedat'ım arkadaşların varmı. Derslerin nasıl
    - iyi Annem herşey iyi.
    + Kız filan varmı. dedi tebessüm ederek.
    Garip bi şekilde aklıma Tuğçe gelmişti bunun nedenini anlamamıştım.
    - Yok Annem ya ne kızı dedim gülerek.
    + Oğlum bak seninle bişey hakkında konuşmak istiyorum
    - Söyle annem
    + Ben gidince..
    - Anne böyle şeyler deme nolursun ! dedim. hiddetlenerek. Nasıl düşünürsün beni.. bizi bırakmayı. diyip içeriye gittim. Dayanamadım geri gelip sarıldım özür diledim.
    +Bak Sedat'ım olurda bu tedaviler sonuç vermezse. Yani ben gidersem. Baban sana emanet.
    Bilirim ben onu ben gidince kendine gelemez. Senide kendisinide boşluğa düşürür. Bu yüzden ona elinden geldiğince sen bak tamammı oğlum..
    Dayanmayıp ağlamaya başladım. Sakince duraksayarak konuşmaya devam ettim.
    - Sen kalkıcaksın.. iyileşiceksin anne. Ben hissediyorum bunu . Hem görücek çok günlerimiz var daha
    Yaşıyıcak bir ömrümüz var. Benim mezuniyetim var görüceksin hepsini. Oyüzden bana bunları söyleme..
    ellerini öpüp ayağa kalktım hadi artık yorma kendini uyu dinlen biraz. dedim.
    Tümünü Göster
    ···
   tümünü göster