Yanımda oturan çocuğun adı Furkan'dı. Kendi halinde herkesle arkadaş olmaya calışan biriydi. Bu sebepten dolayı çevreside çoktu..
Günler geçmişti ve herşey normalleşmeye başlamıştı, Furkan da okuldaki tek samimi olduğum kişi olmuştu.
Bir sabah yine okula gitmek icin otobüse binmiştim. Bos biryere oturdum derken yanima bi kiz gelip :
- Kalkarmisin orasi benim yerim. Dedi
+ Bakim, aa! Kusura bakmayın cidden sizin yerinize benziyor burası , e kalkayim ozaman.
- teşekkürler.
+ Ya bide teşekkür ediyor. Hey allam bi git işine sabah sabah.
- ne kadar öküzsün sen ya
+ rica ederim. Artik beni rahat birak.
- parayi ödemeye kalkmıştım, istersen yaninda oturan amcaya sor.
O esnada yanimda oturan yaşlı adam kavga etmeyin gençler ben bu durakta iniyorum deyip kalktı. Adam indikten sonra.
+ gel otur istediğin kadar dedim ve yana kaydım.
- Senin gibi pisliklerden nefret ediyorum.
+ korkma isirmam.
- yok kalsın.
+keyfin bilir. Dedim ve pencereden yolu izlemeye başladım.
Bir sure sonra dayanamamis olucakki gelip oturdu.
Normalde boyle şeyler yapmazdım kızda allah var güzeldi ancak yol cok uzundu ve kızın üslubunu sevmemiştim. Daha sonra konuşmaya başladım.
+ Adın ne.
- Senden tek istegim susman. Lütfen.
+ otobüsten indikten sonra zaten sonsuza kadar birbirimizi goremicez buyuk ihtimal. Sadece gerginligi atmaya çalışıyordum.
- Belamısın. Dedi
Cevap vermedim pencere tarafina dönerek yeniden yolu izlemeye başladım. Bir süre sonra inecegim durağa gelmistik.