28yaşına yanaşmış evliliğe adım adım giden biriyim. Sana öyle unutursun böyle geçer diye tavsiyede bulunmayacağım. Kaç yaşlarındasınız onuda bilmiyorum ama zamanında kendi yaptığımı sana söyleyeyim.
Lisede başlamış ve üniversite zamanlarına kadar süren 5yıllık bir ilişkim vardı. Allah için kız tam evlenilecek biri. Dünyada mutlu olmasını, kendi mutluluğumdan bile çok isteyeceğim biriydi. Alttan alttan evlenelim mesajları falan veriyordu ama hiçbir zaman beni zorlamadı zor bi durumda da bırakmadı. Ve bir gece oturup düşündüm sabahında hiçbir şey söylemeden kızı terkettim. Ağladı sızladı aradı falan telefonlarına bile cevap vermedim. Gelelim düşündüğüm şeye;

Benim daha üniversite bitecek, üzerine askerlik var. O bitti geldin adam gibi bir iş bulana kadar geçecek zaman var. Sonrasında birazda belini doğrultman için geçecek zaman var. E bunun istemesi sözü kınası düğünü derken oralarda bi dünya zaman geçecek. Derken ben bu kızı en az 5 yıl daha falan bekletmem gerekecek. Ulan dedim benim böyle birşeye hakkım yok. Ben bu kızdan ayrılayımda birini bulsun hemen mutlu olsun.
Şimdi kendime diyorumki ulan kanser bin kız zaten senle mutlu ne ayrılması ne mutlu olması.. Tabi iş işten geçti o zamanki cahillik diyelim. Kısa zamanda da ailesi buldu kıza birini.Şimdi evli 2 çocuğu var, mutlu olduğunu düşünüyorum. Ben uzun zaman kıvrandım durdum geçmiyor geçmeyecek yaptığım salaklığı asla unutmayacağım onunla yaşayacağım. Ama hayata da küsmenin alemi yok. Şuan çok güzel bir ilişkim var nişanlıyım evliliğe birşey kalmadı. inşallah önündeki başka insanları benim gibi 5 yıl sonra değilde biran önce farkedersin.

Niye anlattım bu kadar aq :D demek istediğim bi anda bitirilebiliyor cahillikten. Belki bi çözümü vardır. Bence bi konuşmaya çalış. Çok geç olmadan...