Evet. Hep zorlum cektim. Insanlari hic anlayamadim. Bazilari muslumanim der yapmadigi hile hurda kalmaz. Bazisi ben fakirim der ogle yemeginde az pismis antrikot yer. Kimisi cok saygili bir insandir ama anancilik yapar.

Ama asil zorlugu ben kendimi anlamakta cektim. Terzi kendi sokugunu dikemezmis. Evet haklilarmis. Bu dunyadan gocup gitmeden neden bir bas yapit yaratmak istedigimi bende anlamadim.

Iste anlamiyorum. Benim aslinda kucuk bir salaktan ibaret oldugumu insanlar anlayamiyordu. Anlayamiyacaklardi.

"Butun insan evladi olanlarin amina koyayim" diye mirildandim ve bir gunde defalarca kez tutugum sigara izmaritini yere attim. Yavasca mirildandigim sarkilar esliginde eve dogru koyuldum.

Evim evim guzel evim diyemedim ben hic evime. Her yerde yazacagim hikayeler icin gelen ilhamlari unutmamam icin yazdigim kucuk kucuk kagutlarla doluydu. Yatakta kocaman dunden kalma bir prezervatif vardi. Onun yanindada devasa bir kutuphane. Evet ben bir yazardim. Harcanmayacak kadar parasi olan ama asil derdi para olmayan bir yazar.