Sonsuz mutluluğa ulaşmıştım. Ama daha hiçbir şey yapmamıştım. Sonradan bu mutluluk azaldı, yerini hırsa ve isteğe bıraktı. Kitaplar okuyor, gelişiyordum. insanlarla olan iletişimim azalmıştı. Mesela mesaj geliyor, kitap bitmeden bakmıyordum. Arkadaşlarla buluşurken, kızlı erkekli, ben eski ben değildim. Konuşmalar, masadaki oturduğum sandalyedeki konumum..

ilk başlarda kasıyordum kendimi. Hani şuraya oturmalıyım falan.. Sonra fitness a başladım. Saç şeklimi değiştirdim. Dışarıda bana bakan kız sayısı arttı. Antrenmanlarla Matematik kitabına başladım.

Sonra, sonra.. Acaba ne kadar böyle sürecek dedim? içimden geldi bu. Birden, sinir stres ve insanlara durduk yere saldırma durumları oldu. Hiçbir şey yapasım gelmiyordu. Sonra TCMA okudum. O ise asla değişmeyeceksin türünden şeyler diyordu. iyice bittim.

Benim gibi insanların olduğunu görünce rahatladım. Şuan ise buradayım. Gerçekler bunlar beyler. Şu anki değişimleri de yazacağım. Bekleyin