Bu durum sayesinde çok gece uyuyamadım ama yaşadığım şeylerin anlamlarını ve önemini sorgulamaya başladım. Irmakla sürekli konuşuyorduk mesajlaşmadığımız günümüz yoktu hemen hemen her gün birbirimizin sesini duyardık. Günaydın mesajlarımız artık bir rutin haline gelmiş durumdaydı. Yaklaşık 3 ay daha bu şekilde geçtikten sonra Irmak çok heyecanlı bir sesle beni aradı ve Antalya'ya geldiğini artık temelli olarak burada kalacağını eski yaşantısına devam edeceğini söyledi. Gerçekten hayatımın en mutlu olduğum anlarından biriydi bu gözlerimden yaş gelmiş bir şekilde sesim titreyerek Irmakla konuşuyordum. Irmağın dışında Buse diye bir arkadaşım vardı kardeş gibiydik onunla da. Irmakla pek iyi anlaşamıyorlardı eskiden yakın arkadaş olmalarına rağmen bir olaydan dolayı tartıştılar ve birbirlerinin suratına bakmaz hale geldiler ve Irmak Buse ile konuşmamı Buse ise Irmakla konuşmamı kıskanıyordu ama önceliğim her zamanki gibi Irmaktı bir süre sonra Buse'nin arkadaşı Ebru sayesinde Buseyle olan kardeş ilişkimiz flört aşamasına gelmişti. inanmazdım o zamanlara kadar kardeş ayağı züt ayağı derlerdi de inanmazdım. inanmak gerekirmiş…Bu durumu Irmağa anlattığımda pek hoşuna gitmedi ama mutlu olmamı istiyordu ne diyebilirdim ki. Her zaman ne olursa olsun yanımda olacağını tekrar söyledi bana, Buse kilolu tombul yanakları sevecen bir kızdı.