Ve okulların açıldığı güne geldik. ilk kez kendimi olgunlaşmış hissettim. Zayıflamıştım özgüvenim yerine gelmişti artık bambaşka biriydim. Okulun kapısından içeri girer girmez neye uğradığımı şaşırdım. içeridekilerin insan olduğundan bile şüphe duymaya başlamıştım garip tipler dolaşıyordu ortalıkta, babama döndüm ve beni bu okuldan al ben burada yapamam baba dedim.Ve şu kelimeler döküldü ağzından hak ettiğini yaşıyorsun… Gerçekten hak ettiğimi yaşıyordum ama bunu söylerken babamın gözlerinden ne kadar mutsuz olduğunu anlamıştım. Babamdan bahsedersem biraz, sert bir karakteri olan ama hayatımda tanıdığım en onurlu insandır kendisi. Okula giriş yaptım müdür yardımcısının yanına sınıfımı öğrenmek için giderken Irmakla karşılaştık. Karşımda bana bakıp gülümsedi, sende mi buradasın diye arkadaşça gülümsedi bana. Irmakla yaşanan ayaküstü sohbetten sonra sınıfımı öğrendim ve sınıfıma gittim. Arka sıraya oturdum ve dersi dinlemeye başladım, küçüklüğümden itibaren derslere pek ilgim olmadığı için 10 dakika sonra dinliyormuş gibi yapıyordum sadece, tenefüsler de Irmakla birlikte vakit geçiriyorduk yakın olmasak bile oda ortamın farkındaydı ve benim onlardan çok daha düzgün bir insan olduğumun kanaatine vardığı için benimle dolaşmak istiyordu.