çağla

ortaokulda bu isimde bir kız vardı. aşırı gelişmiş böyle diğerlerinden ve bizden oldukça uzun ve yapılıydı. memeleri falan vardı yani.ve çirkindi. çirkindi ama en kısa etek giyen kız da oydu. cesur ve yırtık bir ruhu vardı.bir gün son dersin bunalmışlığını yaşarken, sıra arkadaşım kağıda am çizip yalarken,ben kalemimi sigara yapmış şişko kimya hocasının tebeşiri tahtaya vura vura anlattığı şeyleri küçümseyici bakışlarımla izlerken, dikkatimi çeken çağla'nın kalçaları oldu.hem kısa etek giymişti hem de bacak bacak üstüne atmıştı. elimdeki kalemi deftere saplayarak mutluluk krizi geçirdim. kankama işaret ettim.o da bacağımı tokatlayarak sevincini belli etti.ve kumaş pantolonlarımızın fermuarlarını indirip, ufak ama zevk üretebilen giblerimizi, sıranın altından, gözlerimiz hocanın gözlerinde ve mükemmel bir çabayla yoklaya yoklaya çıkarabildik.ve dikkat çekmeyen yavaş git-geller ile tozlu zemine boşaldık. hayatımda her şeyi unuttum ama bunu unutamadım.
ve yıllar sonra çağlanın kocaya kaçtığını duydum. şaşırtmayan bir durumdu. çünkü bu çağlaydı ve yıllar sonra tekrar duydum ki çağla öldürülmüş.hem de kaçtığı kişi tarafından.
huzur içinde uyu çağla çirkin de olsa seni hep hatırlayacağım.