Dün sana bahsettiğim arkadaşım Majid'i aradım. Gerekli istişareyi yaparak biraz bilgi aldım bu cinler hakkında. Hadi başlayalım diyip aynı pozisyonda mumları yakarak Hüddam'ı çağırdı. Hala korkuyordum ondan, alışamamıştım. Hoca dünkü ritüelin aynısını gerçekleştirip elindeki boş kağıda değişik harflerle sonradan cinin adı olduğunu öğrendiğim şeyi yazıp yakarak tasın içinde duran diğer yazılı kağıtların arasına attı. O küçük bakır tastan öyle bir alev çıktı ki tarif edemem. Ve bu alev sönmüyor sabit boyutta yanıyordu. Biraz dikkat ettim ki alev hareket ediyor sanki bir canlıymış gibi davranıyordu. Allahım bu o cindi. Alevden daha parlak gözleri belli belirsiz görülebiliyordu. Bütün vücudum pompalanan adrenalinle titriyor, kalbim deliye dönmüş çıkar beni burdan diyordu sanki. Hoca ileri geri sallanıyor bişeyler mırıldanıyordu. Ateşe bakmıyordu bile bense pür dikkat kilitlenmiş gibi onu izliyordum. Birden alevin üstünden simsiyah bir duman yükselmeye ve şekillenmeye başladı. Sadece bir kafası olduğunu görebiliyor, el yada ayak seçemiyordum. Dumanın kafa kısmı burnumun ucuna kadar eğildi, o an açığa çıkan içi boş, kora dönen demirin göz kamaştıran renkteki gözlerini gördüm. Tıslamaya başladı. Bu sesi tanıyordum.. Bu oydu..