Ben ölmüşüm mezarım yok beyler.
Hayatım bomboş.
Arada dolu olan bi kaç gib de " yapmasaydım da olurmuş " dediğim aptallıklarla dolu.
Beni üzen, bana değer vermeyen, Sadece kendini düşünen insanlarla doldu taştı herbir yanım.

Annem de babamı aldatmış.
O ayrı bi üzdü zaten, ayrılıcaklardı ucu ucuna toparladılar.
Evde sürekli bi gerginlik üstünden 7 8 ay geçmesine rağmen durumlar aşağı yukarı aynı, sadece eskisi kadar göze batmıyor.
Bazen ne zaman ölücem, ne zaman kurtulucam diyorum kendi kendime.

Müslüman olup olmadığımdan bile emin değilim.
Din adına yaptığım tek şey duşa girince güsul abdesti almak.
Kur'an da yazan şeyler bazen gerçekten çok anlamsız geliyor, sonra okumayı bırakıyorum dinden iyice soğutmayım kendimi diye.
Dinimi değiştiririm diye korktuğumdan ötürü dinimi bile öğrenmeye çalışmıyorum yani.

"içine doğduğun hayatın uyuşturucu durgunluğuna kapılıp savrulmak"
Vallahi aklımda yankılanıyor hala.