Aradan nerdeyse 2 yıl geçmiş. Hala aynı yerdeyim, hala aptal gibi yaşıyorum hayatı.
Bu da arkadaşa bu gün yazdığım Whatsapp konuşmasından alıntı :
"Uyan, bilgisayar başına otur, okul vakti gelince okula mı gidicen yoksa bilgisayara devam mı edicen ona karar ver, genelde bilgisayara devam et. Okula gitsen bile boş boş kimseyle takılmadan muhabbet etmeden derslere gir dinlemeden derslerden çık.
eve git bilgisayara devam et, sabaha karşı uyu. Bir sonraki gün yine aynı şeyler.
Sırf kafayı yememek için, sırf kendi kendine " Bak be yarakcil canli yine tam bir asosyal değilsin lan" Diyebilmek için haftada bir bi kafeye bi bara git, ya tek başına ya da boş bir insanla muhabbet sohbet et sonra da eve dön yine aynı taktan hayatına kaldığın yerden devam et.
Tükendim dıbına koym. Daha doğrusu tükenmişim de haberim yokmuş.