Hayvan gibi uyumuşum deyim yerindeyse. Sanki tüm gün taş ocağında çalışmış gibiydim. Neyse sabah yine mezarlıktan gelen o enfes kuş sesleri ile uyandım. Sevda çoktan kalkıp çayı koymuş, sucuklu yumurta kokusu evi sarmıştı bile. Ben bir müddet geceyi biraz daha yad ettikten sonra kalkıp elimi yüzümü yıkayarak kahvaltıya oturdum. Sevda çok gecikmeden açtı konuyu zaten. Hayatım geceki halin çok korkuttu beni. Senin için endişelenmeye başladım. Neyin var senin allah aşkına. iş yerinde mi problem? Ne zaman stresli olsan... Biliyorum biliyorum diyerek sözünü kestim.

Ne zaman stresli olsam veya bişeyi çok kafama taksam gece yatağımdan kalkıp yürürüm. Bildiğin uyurgezerlik yani. Bu yanım Sevda'yı başta çok korkutsa da bir süre sonra dalga geçecek kadar alışmıştı. Belki de gerçekten gördüğüm kabustu uyurgezdiğim sırada. Ama ilginç olan o bira olayından başka tuhaf yada can sıkıcı bir şey olmamıştı son zamanlarda. Neyse diyip geçiştirdim. Fazla bişey yiyemeden de kalktım. işyerinde rutin bir öğleden öncesi geçirdim. Öğlen yemek yedikten iki saat sonra telefonum acı acı çaldı (ulan bu cümleye de ne kılım ha 😁) arayan Sevda'ydı. Açtım.

- Efendim aşkım

- Komik mi yani şimdi bu

- Anlamadım

- Sıkıntıdan eğlence arıyorsan başka şeyler bul

diyip kapattı. Fazla değil 2 dakka sonra WhatsApp'tan bir resim attı. Resimde Sevda'nın beyaz tişörtüne kırmızı renkte " դուրս " yazıyordu.