O an hızlıca beynimden geçen tek şey ben kalkarken Sevda yatakta mıydı değil miydi düşüncesiydi. Kısa bir duraksamadan sonra "Sevda?" diye seslendim. Hayırdır aşkım ne bu gece gece şimdi dedim. Şaşırmıştım çünkü hiç huyu değildir. Bi daldı mı top atsan uyanmazdı kadın. Hatta bazen yattığı yönde uyanır. O derece derin uyuyor yani. Bana döndü ve sadece uyku tutmadı mı seni de diyip sırıttı. Ama böyle bir sırıtış şekli bir insanın sırıtan uzvuyla yapılacak bir şekil değil. Ağzı kulaklarına vardı kelimesi var ya.. Hah aynen öyle oldu. O ağız öyle bir uzadı ki kulaklara doğru, yazarken bile tüylerim diken diken oldu şimdi. Birden oda buz kesti Temmuz'un ortasında. Yerimden kımıldayamadan sanki tarak kemiklerimden eski parkeli zemine çakılmış gibiydim. Kımıldayamıyor, sırtımdan aşağı domur domur terliyordum. Eğer bu kabussa çabuk bitse iyi olacaktı çünkü kalbimin göğüs kafesini yarıp çıkma ihtimali olasıydı...