pişmanım.
anlaşılmayacağımı bile bile emek vermekten yana, olmadığım biri sanılarak yargılanmaktan, suçlanmaktan ve incitilmekten yorgunum.
bu yorgunluğa rağmen hala insanlara dair umut ediyor olmak benim akıllanmazlığım.
ama işte kimilerimizin anlam arayışı hiç bitmiyor, hayata katlanmak ve var olabilmek için en önemli detay bir anlam yaratmak ve ona bir değer ithaf etmek. işte o zaman hayat sürükleyici bir maceraya dönüşüyor. ama işte, bunu yaparken keşke kime ne kadar değer verebileceğimizi ölçebilsek, ilişkilerimizi kontrol edebilsek.
belki bu işlerin de bir matematiği ve ölçeği vardır.
vardır da benim mizan tutacak kadar matematiğim yok. hiç olmadı.