Şu yeşil dağa kadar olan macera dolu yolun bir kısmını atlıyorum. Dağ hemen önümdeydi.ve dağın etrafında For-elin bahsettiği duman vardı. Girişinide rahatlıkla seçebiliyordum. Nefesimi tutup dumana daldım tutabildiğim kadar tututum nefesimi ama işte ciğerlerime girmişlerdi en sonunda.ilk bir kaç nefeste hiç bir şey olmadı. Ardından ot çekmiş gibi başım dönmeye başladı. ilerlemeye devam ettim. Yukarımı çıkıyordum aşağımı iniyordum. Kılıcım tekrar elimdeydi.Ve adını bile bilmediğim türlerden canlılar etrafımı sarmıştı.Az önce bir yokuş tırmanırken şimdi bir düzlükte böyle bir durumda kalmıştım.Bir kaç insanda vardı etrafımda. Hayır o kristali almadan ölemezdim bu olamazdı bu geçen son 10 yılın hiçe gitmesi olurdu tüm insanların Deforanın Büyük diktatörün Tuğçenin ölümünün hiçe olması olurdu. Gorile benzer bir yaratık üzerime doğru koşmaya başladı. Aramızda 4 metre kadar kala sol tarafa sıçradım ve onun sol elini kestim.Çığlık atarken kafasını bedeninden ayırdım. Garip sarmaşık gibi bir canlı kafamı tuttu bedenini ikiye ayırdım.Ben onları öldürdükçe kılıcımın rengi beyaza dönüyordu. Saatlerce dövüştüğümü kılıcımın herşeyi rahatlıkla kestiğini hatırlıyorum. Ardından Tuğçe geldi.Çoktan ölmüş olmalıydı.O halde Qualdin şuanda Nebulaya doğru geliyordu. Etrafımda yüzlerce insan vardı bizi izliyorlardı. Tuğçe Qualdine dönüştü. Koca bir mızrağı üzerime savurdu. Bembeyaz kılıcım onun mızrağını kesmedi. Bense havaya savruldum.Ölmezdim bu olamazdı. Yere düştüm gözlerim kararmaya başladı. Bağırışmalar... Qualdinin kahkahası...