Ölmeyeceğimi biliyordum. Grommlar orjinal bedenleri ölümsüz yapabilmenin yolunu biliyorlardı ama yinede bedenime saplanan 100lerce mermi inanılmaz canımı acıtmıştı. Sirenlar şanslıydılar mermiler derilerine çizik bile atamıyordu. Yere düştüm Başkanın paramparça olmuş yüzü gözlerimin önündeydi.Bir çok çığlık ve tıslama duyduğumu hatırlıyorum. Daha sonra çekici ışın üzerime düştü ve yavaşaça havalandım gökyüzüne. Parmak uçlarımdan yere hızla kan damlıyordu.
Uyandığımda tekrar o garip tabutun içindeydim.Bu kez sakindim karşımda bekleyenlerden sadece Derya ve Büyük diktatörü tanıyordum Ama bu diğer insanlarda kimdi. Devrimci Gromlar insan oğluyla cidden bir barış mı yapmıştı