Mahmut abi bana üstümü değiştirebileceğim yeri gösterdi. içeri girip kıyafetlerimi giyip papyonu mu taktım. Çıkınca çoğu masa dolmuştu. Genelde adamların çoğu şık giyimliydi. Bazıları ise yanında iki üç kadınla gelmişti. Mahmut abinin sözleri kulağımda yankı yaptı.

"Biz en iyilerdeniz. Müşterilerimiz de en iyilerden, bu yüzden herkese farklı ayak çek, gerekirse yavşak ol."

Derin bir nefes alıp arka mutfağa geçtim. Kendine aşçı demeye zorlayan mezecimiz Abdullah abiydi. Yaptığı mezeler on numaraydı. Hani orda değilde şarküteri de olsa piyasaya hakim olurdu. Bazen de et pişirir yemek yapardı özel misafirlere. Ordan elimde tabaklarla çıkıp güleryüzle hoşgeldiniz efendim diyr diye dağıttım mezeleri. Barda oturan iki üç kişi vardı.

Bara da ismini hiç bir zaman öğrenemediğim benim yaşımda biri bakıyordu.