Tek gözlü garip bir varlik camdan yansiyordu ve otobüsün içinde gozukuyordu. Kafami hemen saga cevirdim ama bir sey goremedim.Pek umursamazdim bunlari izledigim filmlere bagli olan pgibolojim yuzunden derdim ama keske umursayip bastan bir hocaya gitseydim
Buralara gelecegim.

Yol ustunde garip garip varliklar gormeye devam ediyordum bunlar normal değil sizce belki ama bana kucuklugumden beri hep normal geldi hayal gucumdur der susarim belki bana oyle ogrettiklerindendir belki de bir seyler kafami kurcaliyordur.

O geceyi cama bakarak gecirdim dalmisim uyuyordum taa ki otobus ani fren yapana ve yolcularin cigliklarini duyana dek.

Kaza yapmamistik fakat az daha yan devriliyorduk. Korkmustuk herkes korkmustu aglayan bebekler sinirden birbirine bagiran gorevliler...

Hic uyanmak istememistim ailemde uyanmisti. Korkmuyor gibi davraniyodum ama cok fazla korkmustum.Bir seye carpmasak bile şoför bir seyi ezdigini o kadar emin bir sekilde anlatiyordu ki arabanin altina bile baktilar.

Bu kisa gerilimden sonra yolumuza devam ettik. Uzun bir gece olmustu sabah oldugunda otobusten indik ve dayim bizi karşıladı.