Ertesi gün yine dershaneye gittim. Kıvırcık kız yanıma oturdu.

"Aa dudağına ne oldu?" Dedi.

Uçuk dedim.
"Baya uçuk bir uçukmuş" dedi.

Zayıf bünyem acaba daha kaç dayağı kaldırabilirdi?

Tenefüs arasında bu kızı başkalarıyla konuşurken gördüm. Hani baya cilveli falan konuşuyordu.

O zaman anladım ki bu kız kafamda büyüttüğüm kadar masum değil. Tamam beline kadar kıvırcık saçları olabilir ama beline kadar taka batmış bu kız. ikide bir sevgili değiştirilir mi?

Dinlediği müzikler aklıma geldi.

Popüler kültüre bu kadar mı bağımlı olunurdu?

Yani beyler şunu söyleyeyim kimseyi hayatınızın merkezine koymayın. Yoksa o sizde öyle bir ukte kalıyor ki.. Gözünüzde ilahlaştırıp gerçekleri göremiyorsunuz.

Neyse 3-4 tenefüs sonra bunlar baya sarmaş dolaş olmaya başladılar. Ama yine de derslerde yanımda oturuyordu.

Taktım kulaklığı kitap okumaya başladım.

Asıl olaylar çıkışta başladı. ikisi birbirine girdi ve ertesi güne adam toplamak üzere ayrıldılar.

Ben de eve gittim.

Annem kendindeydi. Sarıldım öptüm. Gözlerimi doldu. Daha fazla duramadım ve gidip odamda ağladım.

Ağlamak da dibe batmaktır. En dibe. Ve en dipler en güzel terapi yerleridir. Kuş gibi hafifledim.