Bölüm 34 :

ileride hastalıklılara dair bir iz yoktu.Bu hızlanmam gerektiğini gösteren büyük bir işaretti. Yolda koşar adımlarla ilerlerken o kadar çok yorulmuştum ki düşmemek için kendimi zorluyordum. Yaşanan bu olaylara gösterdiğim aşırı reaksiyon beni çok fazla yoruyordu.Bir yandan da bu haldeyken soğukkanlı olamayacağımı bildiğimden bu halime adapte olup pes etmemem gerektiğine dair kendimi yüreklendiriyordum.Bu çabalarımın işe yaramayacağını, babamı bulamadan salgına yakalanacağıma dair umutsuzluğa kapıldığım bir anda arkadan bana doğru yaklaşan bir aracın sesini duydum. Arkamı dönmemle araca kendimi belli etmeye çalışmam bir oldu. Araç yanımda durdu ve sürücü koltuğunda oturan herif sanki bütün bu olanlar olmamış gibi sırıtarak "Dostum yolda mı kaldın ?" dedi.