Bölüm 30 :

Sabahın ilk ışıkları evin içini aydınlatmaya başlamıştı.Ben hala uyumamış, verdiğim hayati kararın nasıl sonuçlara yol açacağını kestirmeye çalışıyordum. Birkaç saat daha koltukta kıvrandıktan sonra dayanamayıp annemi uyandırdım. Uyanır uyanmaz ağlamaya başladı. Defalarca onu sakinleştirmeye çalışıp, ne olduğunu sordum. Biraz kendine geldiğinde rüyasında babamı gördüğünü ama hastalıklı halde gördüğünü söyledi.Ev sahibi kadın annemi duymuş olacak ki hemen aşağıya inip tedirgin bir şekilde ne olduğunu sordu. Olayın şokuyla gece verdiğim hayati kararı bir an da söylemek zorundaymışım gibi hissettim ve anneme onun burda güvenli bir şekilde kalmasını, benim babamı aramaya tek başıma çıkmak zorunda olduğumu söyledim. Annem yine ağlamaya başladı. Babamdan sonra beni de kaybetmek istemediğini, gidilecekse de birlikte gitmemiz gerektiğini söyledi.Ben de tek başıma gitmek istemiyordum ama onu ne kadar süreceğini bilmediğim bu yolculukta riske atamazdım.