bu karaçam ağacı... şu en önde duran.

yalnız gecelerimde dert ortağım, rakı arkadaşım, can yoldaşım. sırdaşım. her gece beni sıkılmadan saatlerce dinler. ona anlattığım sırları asla başkasından duymam. bazen canım sıkılır çok ağır küfrederim, ses etmez, içine atar, yılların verdiği olgunlukla, aslında ona kızmadığımı bilir. bazen hiçbir şey konuşmayız ama yine de güzel vakit geçiririz birlikte. borç istemez, kafa gibmez, kazık atmaz beni hiç terketmez. sadıktır. ne zaman akşam olup eve dönsem, balkon kapısını açınca karşımda olacağını, beni beklediğini bilirim. ben işteyken tavuklarıma gölge yapar, bazen mangal için 2 kuru dalını kırarım, gücenmez, sessizce Co2 alır oksijen verir. insan 1 dosttan daha ne bekler ki? onun heybetli koca dalları var ya yukarlarda. dostluktan anlamayan huur çocuklarının zütüne girsin.