Bölüm 23 :

Sonunda kurtulmuştum o lanet yerden. ileride daha kötüleride olacaktı belki ama şuanda hiç birşey umurumda değildi. Ailemi o kadar çok özlemiştim ki bir an önce kavuşmak istiyordum onlara. Uzunca bir süre sarılmak kokularını içime çekmek istiyordum. Belki de hayatımda ki en uzun günlerden birini yaşamıştım.Çünkü hem yapayalnız hem tehlikenin tam ortasında hem de ailemden uzak bir gün olmuştu. Yolda giderken kafamda sürekli yer eden bir durum söz konusuydu. Madem bu salgın bu kadar hızlı yayılıyor, madem bunun tedavisiyle alakalı daha bir duyum alamadık o zaman nasıl onlar bize saldırıyorsa biz de onlara saldıracaktık. Bunun nasıl olacağıyla ilgili tek bir yöntem vardı kafamda.Oda her zombi filminde görüldüğü gibi kafaya tek kurşun.Bu yöntem her filmde işe yarıyordu ama gerçeğinde nasıl bir etkisi vardı orasını kestiremiyordum. Beni hala düşündükçe geren bu konuları aklımdan silmeye çalışıp yola odaklandım. Eczanenin olduğu bölge gibi buralarda çok sessiz bir durumdaydı. Yine bir irkilme ve stres anı yaşamıştım.Ama artık yoluma en azından eve dönene kadar hiç birşeyin çıkmasına izin veremezdim.Eve varmama yaklaşık 15 dakika kalmıştı. Heyecanıma yenik düşerek neşeli bir kahkaha attım.Az kalmıştı artık.Çok az kalmıştı. Yüzümde sürekli gülen salakça bir ifadeyle o 15 dakikanında üstesinden geldim ve sonunda eve varabildim. Arabadan inişimle gördüğüm şeyleri idrak etmeye çalışırken yaşadığım dehşeti anlamaya çalışmam bir oldu.