Bölüm 21 :

Saatlerce yollarda heba olmuştum ve uykuma yine hakim olmakta zorlanıyordum. Gözlerim bana ihanet etmek için can atıyordu adeta sürekli kapanırken.Çok fazla direniyordum ama bedenim çok yorgun düşmüştü.Tam koltuğa uzanıp pes ettiğimi belli etmiştim ki dışarıdan yine hastalıklıların çığlıkları geldi. Anlık bir irkilmeyle yerimden fırlayıp pencereye doğru yöneldim.Ses uzaktan geliyordu ve pencereden bakmak beni riske atacak bir hareket olmazdı.1 dakika kadar aynı çığlıkları devam ettirdiler. Sonra birden ses kesildi ve yine eski haline döndü etraf. Haliyle benim uykumda tamamen kaçmış bir haldeydi. Bekledim. Uzunca bir süre bekledim.Tam hava aydınlığa kavuştuğu anda dışarı çıktım ve yine pür dikkat ilerlemeye başladım. Eczanenin tam olarak yerini bilmiyordum ama ilerlediğim yolun sonunda olacağını tahmin ediyordum. Hastalıklılardan iyice uzaklaştığımı farkedince adımlarımı biraz hızlandırdım.5 dakika boyunca aynı tempoda hareket ettim.En sonunda tam karşımda görmüş olduğum eczanenin vermiş olduğu mutluluk ve zafer duygusu beni az da olsa başaracağıma inandırmıştı. Hemen eczanenin önüne gittim ve kapısını nasıl açabileceğime dair fikirler yürütmeye başladım. Kilidini incelediğimde ilk önce nasıl açacağımı çözemedim. Biraz daha baktıktan sonra anahtar olmadan açamayacağımı anlayıp çok riskli bir plan kurdum. Eğer başarabilirsem taşla kilidi kırıp çıkan sesten dolayı hastalıklılar gelmeden ilacı alıp arabaya doğru son sürat ilerleyecektim. imkansızı mümkün kılmak gibi birşeydi bu benim için ama yapmak zorundaydım.