Bölüm 20 :

Hava hala zifiri karanlıktı. Sokak lambaları yanıyordu belki ama hiç bir evden ışık gelmiyordu. Haliyle havanın daha çok kararmasında büyük etkisi oluyordu. Sessizce bir eve girip geceyi orda geçirmeye karar vermiştim. Böylesi daha iyi olur diye düşünüyordum.15 metre ilerde geceyi geçirmeye çok müsait bir müstakil ev vardı. Orda geceyi atlatabilirsem sabaha karşı eczaneye gider ilacı alır ve eve doğru yola çıkardım. Adımlarımı çok dikkatli atarak eve varmayı başardım. Evin kapısı haliyle kilitliydi ama penceresi açık bırakılmıştı. Pencereden içeri girerken nasıl olur da kapıyı kilitleyip pencereyi açık bırakırlar onu anlamakta güçlük çekiyordum.O an düşünmem gereken son şey olduğunu bildiğimden fazla üstüne düşmedim. içerde ilk yaptığım şey buzdolabında ne bulduysam yemek oldu.O kadar gerilim sahnesiyle karşı karşıya gelince insanın karnı acıksa bile hissetmiyormuş. Buzdolabının önüne geldiğimde farketmiştim bunu. Karnımı bir güzel doyurduktan sonra sıra düşüncelerle yalnız kalmaya geldi.En zor kısmıda buydu sanırım. Acaba şuan benden haber alamayınca ne yapıyorlardı ailem. Beni çok merak etmişlermiydi. Yoksa benden ümidi kesip onlardamı yola çıkmıştı.Bu sorular bu sorunlar ve bu olaylar beni delirtmesin diye dua ediyordum Allaha. Birkaç saat içinde dışarı çıkıp yapmam gerekeni yapıp yola çıkacaktım. Yada ben öyle düşünüyordum...