Ya abi bırak nasihatı da anlat. Gibtir çekiyordun falan, unutmadık. Ne oldu?

Bu, ablasının yanına gidecekmiş izmir'e. Öğrendim arkadaşından, ben de bilet aldım. Yüzsüzlük müzsüzlük dedim, gibtir et, ne olursa olsun. Gittim otogara, çaktırmadan baktım. Orada bu, ailesiyle. Babası falan var, beni tanımıyor ama. Gittim yanlarına, beni görünce şaşırdı tabii ama babası var çaktırmıyor. 'Aaa,' dedim 'Gökçe sen de mi izmir'e gidiyorsun? Ne zamandır görüşmüyoruz, özledik kız,' dedim, bir sarıldım buna. Afalladı kaldı. Sonra, 'Amca merhaba, okuldan arkadaşız. Bahsetti mi bilmiyorum ama merhaba,' dedim. Adam da yazık, ' Yok oğlum, anlatmadı,' dedi ama yüreği ferahladı. 'Oh,' dedi. ' Mukayet ol oğlum izmir'e kadar. Yolda falan malum, insanın başına her şey geliyor.' Ulan, dedim baba yüreği ama Gökçe'ye baktım, benim yüreğim daha beter, der gibi.

Sonra bindik otobüse. Hiç yüzüme bakmadan koltuğuna oturdu. Ben de arka sıralardayım baya ama kafamı yana eğdiğim zaman saçlarını görüyorum böyle. Ulan ne büyük şeref onun saçlarını görmek!