Son dakika gelişmesi aldım. Gözlerimin önünde kırmızı ışıklar yanıp sönüyor bir kaç saattir. içimde resmen sirenler çalıyor. Hiç böyle olacağını düşünmemiştim. Elbette ihtimaller arasındaydı, her zaman göz önünde bulunduruyordum ama böyle birden olunca..

Resmen içimdeki boşluğa düştüm. Zaman geçtikçe alışmıştım aslında ama unutmamıştım. Unutmak istemedim ya da unutamadım bilemiyorum. Ama bundan sonra unutmanın kendi yararıma olacağını anladım.

En büyük problemim bu işte çok fazla takıyorum, çok fazla düşünüyorum. En sonunda kendi düşüncemde boğuluyorum.
"Ayrılığımızı hissettiğim an demirler eriyor hırsımdan" bu haldeyim duyduğumdan beri.

Hala düşüncelerim derli toplu değil. Sadece ne bilim dıbına koyim işte yazmak istedim.

Nişanlanmış, evlenecekmiş.