esin: ya bebeği aldırıp, venüsle birlikte olup hayatımı düzene sokacaktım, ya bebeğim yaşayacaktı, insan dayanamıyor savaş ne de olsa, babamdan da olsa o çocuk sonuçta kanımdan bir parça ... onun suçu ne diyordum kendi kendime, ama aldırmak zorundaydım, zaten içest tohumu olduğu için sakat doğacaktı, ne gerek vardı ömrü boyunca eziyet çekmesine, aldırmalıydım onu, günaha girsem bile aldırmalıydım... ertesi gün, hastaneye gittim bebeği aldırmak için...