2. Bölüm

Hastanede yoğun bakım odasında uyandığımı hatırlıyorum. Yanımda nişanlım duruyordu. Masada da solmuş bir çiçek vardı. O çiçeği görünce burada uzun zamandır yattığımı anlıyorum. Nişanlım doktor çağırdı ve doktor içeri girdi. Bana nasıl olduğumu sordu. Bende iyi olduğumu söyledim. Yüzüme bir ayna tuttu. Sakalım uzamış. Doktor bana burada 3 aydır yattığımı söyledi. Aslında ben daha fazlasını bekliyordum. Sonra doktor birkaç bişey kontrol etti ve dışarı çıktı. Nişanlımda kafeteryaya gideceğini söyleyip dışarı çıktı.

Bende etrafıma bakındım. Yandaki yatakta başka bir adam yatıyordu. Kelepçeli bir şekilde. Sonra bu adam bana tanıdık gelmeye başladı. Beni vuran şerefsizdi bu. Sinirle ayağa kalktım ve onun yanına gelip boynunu sıkmaya başladım. O sırada uyandı ve bende Şansım varken seni öldürmeliydim huur çocuğu dedim. O sırada doktorlar içeri girdi ve beni ondan ayırdı. Bana sakinleştirici verdiler ve dışarı çıktılar.

Fırsat bu fırsat bende o herife birkaç soru sorayım dedim. Kime çalışıyosun lan? diye sordum. O da Bilmiyorum. dedi. Sinirlendim, Ulan it bana söylemezsen başkasına söylemek zorunda kalacaksın ve o kişi de benim gibi sedyeye bağlı yaralı bir polis olmıycak. Şimdi söylersen belki senin muhbir olarak bize çalışmanı sağlayıp hapis cezanı azaltabilirim. Onun cevabı şuydu: Senden ne hayır gelir bana lan! Başka polisle yapamaz mıyım sanıyosun ha? Ona cevap olarak Eğer o polis insancıl biri olursa neden olmasın! Tabiki de amacım onu muhbir yapmak değildi. Zaten çeteye sızmış muhbirlerimiz var. Bilgiyi alıp öldürecektim. Kafaya koymuştum. Bir anda bana dönüp dedi ki Aslında sen onunla tanıştın. Lideri tanıyorsun. Daha fazla bilgi için anlaşmanın hallolmuş olması gerekiyor. Ben şaştım kaldım.

Hemen ayağa kalkıp hastane polisine bunu bildirmeye gittim. Ama yürürken bir baktım ki sağ ayağımın üstüne düzgün bir şekilde basabiliyorum. Seneler önce bir çatışmada sağ bacağımdan vurulmuştum. O günden beri hafif topallayarak yürüyordum. Fakat şimdi üstüne düzgünce basabiliyordum. Bu nasıl olabilirdi ki? Herhalde morfinin etkisi diye düşündüm ve umursamadan hastane polisine gittim. Yolda giderken ekip arkadaşlarımdan bazılarının beni koridorda beklediklerini gördüm. Onlara durumu anlatmaya çalıştım fakat beni takmayıp geri dön dikişlerini patlatacaksın gibisinden şeyler demeye başladılar. Bende sinirlenip bir tanesine yumruk attım. Bu sırada dikişlerim patladı ve yere yığıldım.