kardeşim ise öksürmekten ciğerleri parçalanmıştı... o şerefsiz huur çocuğu babam hala içmeye devam ediyordu... ertesi gün eve gelmişti. o an o kadar pgibolojim bozuktu ki, onu görünce odaya gidiyordum, çığlık atıyordum. bir şey yapmayacağım, bağırma diyordu. bir anlık hataydı oldu bitti, unutmaya bak diyordu. böyle baba mı olur yaa ? her gün beddualar ettim ona, ben bu hale düştüysem yarısı da babam denilecek bin yüzündeydi. o lanet günden sonra, o tecavüzden sonra her günüm hemen hemen kabusla geçiyordu.. küçük kardeşim ise durumu daha kötüye gidiyordu. beni o eve bağlayan tek şey küçük kardeşimdi, onu da kaybedersem, o evde durmam için hiçbir sebep yok... ellerim titriyordu her gece, üşüyordum, o günden beri hayatım karardı.