Şuanda olsa kendimde o cesareti bulamam beyler yalan yok. 2 genç gidiyosunuz. dünyada daha kendi ülkem dışında bi yere gitmemişim. ne olacak belli degil ne bitecek belli degil. Belli olan tek şey gideceğimiz şehrin ve dil okulunun adıydı.
Uçak kalkarken kafada tek bir soru oluyor beyler: Döndüğümde neler değişmiş olacak?

Uçaktan indik hava soğuk içimize işliyor o zamanlar da eylül civarı hannover havlimanındayız bende ingilizce var onun dışında arkadaşta hiçbişey yok. almanca a1 adımızı falan söyleyebiliyoruz daha sadece. gitceğimiz şehri gösterdik bizi tren istasyonuna yönlendirdiler gideceğimiz şehire biletlerimizi aldık. ikimizde de 2şer valiz 30 kg bagaj hakkının hepsi dolu ama valizler artık bize ceset gibi ağır geliyo.
Trene bindik beyler. size o yabancı dünyayı anlatamam heryer düzenli her yer demiryolu heryer yemyeşil çok düzenli bi ülke biz tabi nereye geldik abi kafasındayız ve şehre vardık benim şehirde aile dostumuz(amcam gibi bundan sonra amcam denilecek) amcam bekliyodu ve bizi bmw sine bindirdi dil kursuna zütürdü önce. orda işte geldik kalacak yer faslı (dil kurslerı özel yurtlarla anlaşıyor ucuza) onlardan birine amcam zütürdü 3 kişilik oda 2 kişi kalcaz. Amcam yine bize dil kursuna yolu gösterdi ve şehir merkezine zütürdü. hava buz gibi ama cumartesi akşamı herkes dışarda millet keyifli biz de o kadar civcivin arasında esmer 2 eleman bi de amcam geziyoruz.
Sonra yurda döndük. ve saat ve yolun etkisiyle uykumuz geldi yattık. Almanyaya gelen öğrenciler bilir en zor anlar sıralamasında ilk an Pilotun uçağa gaz verdiği an ve ilk gece bilmediğiniz taktan bi yatakta yattığınız andır.
o taktan yatakta yatıyorduk. Yorgunuz ama düşüncelerden uykuya dalmak zor oluyordu. Hafiften bi özlemle uyuduk... Sonraki gün pazardı ve yaşadığımız en çaylak pazar günümüzdü...