bir gün yine okul çıkışı aytüle gidiyorum (kadın artık ziyarete de çağırıyordu beni, dertleşiyorduk amk)nihatı gördüm.nam-ı diğer şeytan yani. başımı çevireyim dedim ama 'lan bana numara yapma tekiyle de olsa gördün pekekent' diye seslendi. mecbur durdum. façayı iyice düzeltmişti. işler iyi gidiyordu anlaşılan. zorla beni bir kafeye oturtturdu.'ee arada sırada işiyor musun onurun mezarına?' dedi. dann diye lafa girerdi zaten hep. nerde gömüldüğünü bile bilmediğimi söyledim.o gidiyormuş arada.ben bir anlam veremedim. kendisi söyledi 'bakma lan ben çok sevdim onu' dedi. benim yine midem bulandı. bilmiyordum aralarındaki mevzuyu.o da bizimkini bilmiyor olacak 'neydi lan onunla derdi o kadar' diye sordu. cevap vermedim ama tahmin etmiş olabilir mi bilmiyorum. sonra kendisi anlattı. abimle ikisi evvel eski tanırmış birbirlerini, sonra işte ergenlikte falan aşık olmuşlar(nası oluyosa amk),baya sevgili takılmışlar. sonra bizimki aldatmış bunu.bu böyle anlatırken bir başladı karı gibi ağlamaya. sağa sola bakıyorum sus falan diyorum rezil oldum. resmen kız-erkek sevgililerdi sanki. millet durmadan bize bakıyordu zaten.bir muallakyle bir yarı-kör garip tiplerdik. devam etti hikayeye:onur bunu aldattıktan sonra ayrılmışlar bir süre, sonra onur damara başlamış iyice şaftı kaymış dellenmiş. tekrar bir araya gelmişler ama taktan bir ilişki olmuş. şeytan zaten torbacıymış ama iyice pro olmuş vs vs.durmadan da ağlıyordu anlatırken.ama pekekentin ölümü hakkında bir şey söylemedi. işin içinde öyle ya da böyle bir rolü olduğu kesindi ama ben açıkçası malı kendi eliyle verdiğine falan inanmadım. tahminimce bizimki zaten sona yaklaşmıştı, bir süre aradan sonra şeytan bunu farklı satıcıya gönderince(bir şekilde) alışkın olmadığı tozdan gitti. benim tahminim bu.neyse lan ben kurtuldum ya abimin amk