eskisi gibi gidip harçlık almaya devam ettim ama artık bir şey aşırmıyordum. böyle böyle yıl sonu geldi panpalar. oraları uzatmanın alemi yok. anadolu lisesini kazandım. öyle pek matah bir yer değildi ama bana göre harvard dı tabii. aytülün eve de yakındı, yani kızın eve de yakındı.o günden sonra kızı bir daha görmemiştim, daha doğrusu evinin önünden de pek geçmemiştim. kafamı çok meşgul ediyordu yoksa, tipime falan takar olmuştum onun yüzünden. liseye başlıyordum artık gerek yok falan dememe rağmen yine evinin oraya takılmaya başladım sınavı kazandıktan sonra.

bu sıralarda 16 yaşındaydım merak eden olursa.bir sene kaybetmiştim falan ya o hikaye. kart başlıyordum yani liseye. yaşım da büyük gösteriyordu. dikkat çekmekten korkuyordum ama elden ne gelir amk. yeni bir ortam hepten faciaydı. neyse, ilk ayları bir şekilde atlattım, artık daha rahat ediyordum.bir panpam bile vardı lan. adı erdiydi. sonradan bozuştuk pekekentle ama o aralar iyiydik. erdinin de durum pek iyi sayılmazdı ama onun iyi kötü anası babası vardı.ben zaten aytül olmasa bir hiçtim,ya da öbür dünyayı boylayan hacı olmasa bir hiçtim mi demeliyim? orasını bilemiyorum.