akşama döndüğümde içerden sesler geliyordu. pencereden baktım(ev tek katlı olduğu için her tak görünür), onur kendini gibtiriyoru. hasgibtr dedim ne olursa olsun eline para geçmemesi lazım. açtım kapıyı bunlar kalakaldılar far ışığına yakalanmış tavşan gibi. onur bağırdı gibtir git lan burdan diye. ben çıkardım kelebeği gösterdim diğer herife. adam da zaten hasta değilmiş abimin faraş olmuş zütüne eeh giberler dedi beş kuruş vermeden ikiledi. sonra tabi ben dayağı yedim gene.pis dövdü huur yalnız işin kötüsü cebimdeki üç kuruşu da aldı gitti. elime yüzüme bulaştırmıştım anlayacağınız.

ki saat sonra kafası bi milyon geldi eve.ne yapıp edip yolunu bulmuştu.bu sefer şeytanın kapıyı çalan ben oldum 'ne var ulan ne var' diyerek açtı kapıyı. beni görünce de hiç sevinmedi açıkçası.'gibicem seni de abini de be, düşün ulan yakamdan' dedi bağırdı çağırdı.ben yine anlatmaya çalıştım meseleyi. abimin o ya bu şekilde yeniden mutluluğa ulaşması onu da bozmuştu 'anlaşıldı kökünden halledicem,sen şimdi gibtir git' dedi kapıyı kapattı yine yüzüme.ben artık ondan da umudu kesmiştim ya,bozuk atarak eve döndüm