abim huursu öyle hayata küsmüş otururken birden 'nihat aradı mı?' die soruverdim pis pis sırıtarak.ben böyle deyince hayvan gibi fırlayıp allah yarattı demeden ağzımı yüzümü dağıttı.ben karşılık bile vermedim. fiziksel şeylerle hırsım geçmezdi çünkü.ben yine çıktım evden, bu sefer kapıyı kilitleme gereği duymadım. abimin hapisanesi nihattı. nihatın mahalle karşı taraftadı(biz avrupa yakasındaydık).geçtim oraya, adresini öğrenmiştim bi durum olursa diye. buldum herifin ev,ni.tek yaşıyordu.ev yine gecekonduydu da, içerisi bir acayip döşenmişti.tam muallak zevkiydi. yatak vardı ortada, üstünde zebra desenleri, böyle tüylü lambalar falan. duvarlarda o zamanlar adını sanını duymadığım kadın popçuların posterleri vardı. çok tezattı yani dekorla ev birbirine. anlaşılan herif parayı buldukça eşya falan alıyordu.