kızı anlatıyorum beyler:upuzun kahverengi saçları vardı. beline kadardı amk, dalga dalga böyle ama hafif incin gibi. koskocaman gözleri vardı, uzun kirpikli böyle. ağzı ufacıktı, nokta kadardı nerdeyse. burnu azıcık uzundu yani öyle mükemmel değildi ama yine de muhteşemdi beyler. ister inanın ister inanmayın bir daha öylesini görmedim, adriana lima bile öyle güzel değil ve olamaz bence. ipekti ismi panpalarım. hatta iki ismi vardı havva ipek idi asıl ismi ama havva'dan çok utanırdı.vay arkadaş gerçekten kötü oldum şu an beyler. çünkü o kız sonradan hayatımda ciddi bir yer edindi.

heralde hayatımda nefret ve utanç dışında hissettiğim ilk duyguyu orda yaşadım beyler.bir garip oldum, çok güzel geldi kız bana. yani bir şeyi ilk defa kıskanmadan, sinirlenmeden güzel buldum.gel gör ki kızın bende baktığı tek yer gözümdü.ona bakıp daldığım birkaç saniye boyunca unutmuştum oysa ki sefilliğimi. hatırlayınca, gözümü, kıyafetlerimi, tipimi, uzun zamandır yıkanmadığımı ve en korkuncu da tecavüze uğramış olduğumu hatırlayınca utancım az daha öldürecekti beni...