***
ikimiz de bu duruma üzülmüştük. Yani ben babama, Alp de bana üzülüyordu.
Sigaralarımızı körüklerken okulun diğer ucunda iki kişi göründü bize doğru geliyorlardı.
Hiç umrumuza olmadan telefonlarımıza bakıyorduk ki birisi seslendi.
El1= Sarp!
- Buyur, sen kimsin?
El1= Büşra' yı tanıyosun dimi. Onunla çok samimisin sana kıl oluyorum.

Telefonu çimene fırlattım sigarayı bunun üstüne. Yakasına yapıştığım gibi kafayı gömdüm yere düştü.

- Bak şimdi züt oğlanı. Büşra gibimde değil, senin ne düşündüğün gibimde değil, hatta baştan aşağı sen gibimde değilsin.

Bu sırada Alp diğer elemanı çoktan yere yatırmış adam kıvranırken yanında çömelmiş sigarasını içiyordu.

- Bak kardeşim. Bu aralar kafam bozuk. Çarkların senin üzerine patlamasını istemezsin. Şimdi gibtir ol git burdan.

ikisi de koşar adım yüzlerini tutarak uzaklaştılar.

Alp= Sen bu kadar sinirli bir insan değilsin kardeşim. Babanın durumunu öğrendiğin için oldu dimi?
- Öyle.
Alp= Yürü gidelim.

Tam kapıdan çıktık benim telefon oynaşmaya başladı. Büşra arıyor
- Ne var lan?
Büş= Bir sakin olsana ya. Noldu?
- Ebenin amı oldu Büşra. Bir daha köpeklerini bizim üzerimize salma. Benimle veya Alp'le muhattap olma.

Yüzüne kapattım ve arabaya doğru yürüdük. Normalde arabada sigara içmem. içtirmem ama eve gidene kadar birisi sönüp diğeri yakıldı.
O zamanlar bu kavgaların büyük şeyler olduğunu sanıyordum. Fakat bunlar başlangıç bile değildi.