evet beyler istanbulun gecekondu semtlerinden birinde doğdum. fakir değil fakir ötesiydik. çocukluğum zengin binlere gıpta etmekle geçti. işin komik tarafı oturduğumuz evimsi şey boğazdaki klas yerlere oldukça yakındı. yani sana hem bu kadar yakın hem bu kadar uzak olmak durumu gibi. öncelikle şunu açıklığa kavuşturalım:çocukken tam bir huur çocuğu,tam bir pisliktim. yani zavallı gariban hayatının yavaş yavaş zehirlediği tertemiz masum bir çocuk değildim. pislik adeta genlerime işlemişti . ailemizde ahlak kuralları pek takılmazdı. annemle babam abimle benim de uyuduğumuz(tek gözdü ev,bir de hela)odada tıpkı iki hayvan gibi gibişirdi. kusura bakmayın beyler sevişmek insanlara özgü bir şeydir. dolayısıyla bu iki ilkel yaratık için ancak gibişiyorlardı diyebilirim. hiç takmazlardı ulan. uyumamızı bile beklemezlerdi. babam olacak herif arada eve başka karılar da getirirdi. fahişe bile değildi bu karılar, annem gibi gündelikçi falan olurlardı. para da istemezlerdi. babam hayvanı canı istedi mi onları gibebilirdi çünkü benim büüdüğüm yerlerde kadın denilen şey erkeğe sonsuz itaat için yaratılmış, en adi birer varlıktılar. olay genelde şöyle gelişirdi: babam eve bir karıyla gelirdi. annem kapıyı açar ve kadına şöyle bir bakardı, kadın da anneme. sonra annem çilingir sofrasını hazırlardı. sadece babam içerdi, başka kimseye zırnık koklatmaz,eve getirdiği karıya yemek bile vermezdi. sonra bizi tekmeyle dışarı atıp(çoğu zaman ona da gerek duymazdı)karıyı altına alır, işini toplam 45 saniede bitirir ve sızardı. sonra karı sessizce çıkar giderdi. bazen de karıyla yatmadan önce annemin ağzını burnunu kırardı. abimle biz bunu son derece normal bulurduk. annemi savunmak gibi bir girişimde bulunmazdım. zaten biz dayak yerken annem de pek takmazdı. bazen babam annemle yatarken (ya da eve getirdiği başka bir karıyla) sırt sırta vererek yattığım abim osbir çekerdi.o sıralar benimki kalkmıyordu daha iyice kopildim. ben ya kağıt ya teneke toplar, ya da ordan burdan ufak tefek aşırırdım.ben besin zincirinin en altındaydım. babam annemi, abimi ve beni döver, abim yine beni döverdi. annem şu hayatta hiç bir şei giblemezdi. kadın adeta duygudan yoksundu.bir gece babam olacak puşt eve gelmedi(bunu sık sık yapardı).o gece çok rahattık, kimse kimsei giblemeden zıbardık. ertesi gün akşama doğru geldi. annemi dövüp rakı almaya yolladı. sonra rakısını zıkkımlandı. zıkkımlanırken bir kaç kez bana baktı . sonra o hafta kazandığım paraları istedi. verdim. şöyle bir bakıp cebine attı(üç beş bozukluktu zaten).sonra yavaşça kemerini çıkardı. sonra annemle abimi odadan çıkardı.ve allah yarattı demeden vurdu(her zamanki gibi),fakat bu seferki farklıydı panpalarım. sabaha karşı kapının önünde, kafamın etrafında ufak bir kan birinkintisiyle soğuktan uyukluyordum ve sol gözüm yanağıma doğru ip gibi bir şeyin ucunda sarkıyordu. zaten çirkindim beyler. şimdi benzediğim şeyse tek gözü oyuk bir akbaba yavrusundan başka bir şey değildi. gibledimmi? hayır.ilk başlarda biraz bocaladım, çünkü artık ufak kapkaçlarımda eskisi kadar hızlı olamıyordum.ve tabii çöplükteki diğer sıçanlar tarafından daha fazla tartaklanıyordum. yeni ismim elbetteki tekgözdü.ve bundan gurur duyuyordum. yaşayıp gidiyordum binler. inanmazsınız ama bu halimle okula da gidiyordum. nasıl olduğunu anlataım: daha önce boğazdaki üst sınıf tayfaya yakın oturduğumuzu söylemiştim.bu zengin huurlardan biri bizim çöplükteki bütün mikrop yavrularını okutuyordu. sağdan soldan onun yaşlıca bir hacı olduğunu duyuyorduk. çoğu aile okul masrafları için gereken parayı iç ediyordu elbette ama gariptir, babam olacak puşt beni ve abimi gerçekten de gönderiyordu okula. eğer okursak ilerde onu yaşatacağımızı ,şimdikinden daha çok para edeceğimizi düşünüordu. abimin pek umru değildi okul mokul.o arada milletin öteberisini aşırmak için uğrardı. fakat ben istikrarlıydım ve inanılmaz ama başarılıydım. sınıf öğretmenimiz (orta yaşlı dul bir kadındı),bana özel ilgi ve şefkat gösteriordu. arada elime poğaça, simit, kalem falan da tutuşturduğu oluyordu. beni asla azarlamaz, düştüğüm zaman pansumanı bizzat kendisi yapardı. fakat kör gözüme bakarken yüzünde oluşan iğrenme ifadesini asla saklayamazdı. bense diğer herkes gibi ondan da nefret ediyordum. ayrıca bana acınmasından da nefret ederdim. içim bu kadına karşı öfkeyle doluydu. yine de hayvan gibi ders çalışıordum. bunun bir nedeni yoktu, belki de kendimi meşgul ediyordum . böyle böyle ortaokulun son sınıfına geldim. firesiz.ha bu arada, annem bir gece şiddetli bir karın ağrısının ardından öylece ölüp gitmişti. abimle benim bu duruma bir kaç gün canımız sıkıldıysa da sonra kendi dalgamıza bakmak zorunda kaldık. artık evin kadını bendim, yemekleri falan ben yapıyordum.bu zor bir iş değildi aslında.ev asla temizlenmezdi ve genelde yiyecek pek bir şey bulamazdık . babam artık çoğunlukla eve gelmiyordu. nerde ne tak yediğinden haberimiz yoktu. umurumzda da değildi. hatta arada kazandığımız üç kurşu da almaya gelmese,bir yerlerde ölüp gitse en iyisiydi. bir gece abim de evde değildi.ben böyle en iyisiydim. kıyıda köşede bulduğum bir şeyleri tüttürdüm(abimin dalgasıydı, arada ben de takılırdım).ders falan çalıştım(bu kafayla en iyisiydi aslında)sonra da yattım zıbardım. gece bir takım seslerle uyandım . önce anlam veremedim. hala kafam duman zannettim. gözlerimi kapattım, takmadım. sonra beyler, bir elin bacağımı okşadığını hissettim. abimdi. kulağıma durmadan bir şeyler söylüordu. açık saçık, iğrenç şeyler. kanım dondu, hemen ayağa kalktım. herifin yüzünü gördüm, göz bebekleri ufacıktı. kendini bile tanımazdı bu halde. gibtir olup gitmek istedim . gidemedim. gibtir olup gidemedim. çünkü herif aynen çıkardı cebinden sürmene çakısını, dayadı gırtlağıma. onbeş dakika içinde abimin karısı olmuştum. huur çocuğu beni becermişti.ilk deneyimim buydu beyler.en azından bununla ilgili çok farklı düşünüyordum .tek istediğim üç kuruş biriktirip karaköye gitmekti. aşk, meşk temiz pak karılar zaten hayalim olamazdı ama bunu bile almıştı elimden. daha 14 yaşındadım bu olay olduğunda. fakat ne bundan önce ne de bundan sonra hiç bir muallakce düşüncem olmadı. mahallede muallakler de vardı. onlardan iğrenmezdim ama herkes kadar onlardan da nefret ederdim. şimdi ben de öyle mi olacağım dedim kendi kendime.ne tak yiyeceğim? bir süre ne okula ne başka bir yere takıldım bu olay üzerine beyler. sokakta yattım.bir kere kestim kendimi, geberip gitmek için. binin teki kurtardı. böyle aile babası bir herif. hastanede geldi yanıma, beni bir konteynırın kenarında bulmuş.'neden yaptın oğlum' dedi. konuştu işte hayat güzel bilmemne. annemi babamı sordu. okuyormusun dedi.ben cevap vermedim. kardeşin var mı dedi, titremeye başladım