hayata daha erken başlamak demektir.
15 yaşında hayata atıldım. ve hiç kızmadım anneme. her insan tercihleriyle yaşar. hayat tamamiyle tercihlerden ibarettir. kimi de gider arkasına bakmadan. yapacak hiç bir şeyiniz yoktur tercih yapmaktan başka.
kızamazsınız onun kendi hayatıdır. terichlerimi yaptım. yolun henüz başındayım ama yaptım tercihlerimi ve büyüdüm.
yaklaşık 1 senedir falan görüşüyorum annemle ara ara telefonda. ancak tabi anne oğul ilişkisi gibi olmuyor sadece bir tanıdıktır.
işin kötü tarafı artık hayatınıza girecek kadınlara güvenemezsiniz. üzerinden 11 sene geçti ve ben birine güvendim. annem oldu ailem oldu. öyle sarıldı. şimdi onun terkedip gitmesine alışmaya çalışıyorum. farklı insan da aynı hisleri yaşıyorum. o zaman çocuktum anlarım hatta daha bile kolay oldu diyebilirim unutmak. bir babam vardı. şimdi o da yok. sarıldığım her şey herkes elimden bir bir kayıp gitti.
hayat garip işte. tercih yapar, devam edersiniz geride bıraktığınız tek bakidir. terk eden bir annenin oğlu olarak kime nasıl güveneceğimi bilemiyorum.
sanırım tercih yapma zamanım. hiç olmayan bir zaman diliminde hiç olmadığım bir insan olarak yalnız başıma tercih yapmam gerek.
hatalarımız olacak elbet. güven duygusunu bilemediğimizden. kime güveneceğimizi bilemediğimizden.
aslında ben hayatın en çok bu tarafını seviyorum. yaşayarak öğrenme tarafını.
gün gelir herşey çekilmez görünür göze. seçimler çoktan yapılmıştır. seçimler yapılıp herkes yeni rollerini oynamaya başladığı zaman, tek güveneceğiniz kişinin kendiniz olduğunuzu anlıyorsunuz.
ve sonucunda
"elimden hayatıma devam etmek geliyor sadece.
kendimi avucumun içi gibi tanıyorum.
her tepkimi önceden görebiliyorum.
hayatım hava yastıklarıyla emniyet kemerleri arasında sıkışmış kalmış.
bu noktaya ulaşmak için herşeyi yaptım, ulaştım da ama sıkıntıdan ölüyorum.
en zoru hala hayatta olduğumun farkında olmam."