düğün hazırlıklarını yapmaya başladık. zaten babam her şeyi hallediyordu. ben de ufak tefek işlerle uğraşıyordum. 1 hafta geçmişti. davetiyeleri dağıtıyordum. fatihlerin evine geldim. içerden bağırma sesleri geliyordu. kapıyı istemeye istemeye çaldım. fatih kapıyı açtı. ooo bilader hoşgeldin geç dedi. yok kardeş sen şunu al dedim. fatihin şaftı kaymıştı. görünce kaç yıllık arkadaşım olmasına rağmen zor tanıdım fatihi. sen iyi misin kardeş dedim. iyiyim tabi gardaş hülya var aha bu var dedi arkasında sakladığı şişeyi çıkararak. fatih yapma bilader içme şunu dedim. yok kardeş bu benim ilacım dedi acı bir gülümsemeyle. onun bu hali benim de içimi parçaladı. ordan ayrıldım davetiyeleri dağıtmaya devam ettim. sıra hülya denen kaşarın evine gelmişti. bizimkilere ısrar etmiştim bunları çağırmayalım diye ama babam yüz yüze bakıyoruz şurda ayıp dedi. hay ben onların yüzünü dedim içimden. kapılarını çaldım ses seda yok. pencerenin perdesiz olduğunu sonradan fark ettim. bir baktım ev boş. içinde eşya meşya yok. ah fatih gardaşım dedim kendi kendime. çöktüm olduğum yere gözlerim yaşardı. hülyalar buralardan gitmişti ve fatihin de aklı hülyalarla beraber uçup gitmişti. seni bu hale sokanların geçmişini diye iç geçirdim. kendimi toplayıp davetiyeleri dağıtıp bitirdim. eve geldiğimde annem ağlıyordu. babam evde yoktu. korka korka gittim ne oldu ana dedim. oğlum koş babanı bul dedi. ne oldu diye bağırdım. nişanı basan sarhoş kapıya dayandı. ağzına geleni söyleyip senle ireme iftira attı. baban bağrışmaların üstüne geldi. o ipsizin peşinden gitti koş dedi. evden nasıl çıktığımı bilemedim. kafam cayır cayır yanıyordu. gözlerim pusluydu. sinirden ellerim ayaklarım tutmuyordu.