eve girdim babamla iki hoşbeş ettik. baba şu düğün işini bi konuşsak dedim. anneme seslendi. annem de gelince babam sabah bi ev baktım ama beğenir misiniz bilmem dedi. köy yeri malum derme çatma idare edeceniz olum dedi. sıkıntı değil baba da ben yokken kız nasıl yalnız kalacak dedim. sen gidince kız bizim yanımızda kalsın gözümüz arkada kalmasın dedi babam. hasan amcan da gördü evi. bugün ilçeye gidelim eşya bakalım kıza takı üst baş bir şeyler alalım dedi. hasan amcaları alıp ilçeye çıktık. klagib ev eşyalarına bakıldı edildi. ireme babam üç beş bilezik kolye küpe bir şeyler aldı. annemin maşallah diye diye dili kurudu. hasan amcada hep bi burukluk vardı. kızını el oğluna vereceği için böyledir diye kendi kendimi avuttum. ben nişandan kalma takımı giyecektim ama iremin gelinliği yoktu. hasan amca o işleri biz hallederiz deyince toparlandık işleri halledip köye döndük. hasan amcalar babamın ısrarıyla bize yemeğe geldi. yemek yenildi. sofra toplandı. irem elinde çay tepsisiyle geldi. yemenisi üstten bağlı, saçları hafif yüzüne düşmüş, utangaç tebessümüyle bana bakarak çay tuttu. gözlerimle dışarıyı işaret ettim. onaylarcasına gözlerini kapattı. önce ben evden çıktım bahane uydurarak. az biraz sonra irem de çıktı. evin köşesindeki kayısı ağacının arkasına geçtik. irem senin şu yemeni bağlaman, bakışın beni öldürdü kız içerde duramadım dedim. ne kadar çok sevdin sen beni be dedi gülerek. sabah nikah tarihi alacaz babam hasan amcayla konuşacak dedim. hayırlısıyla kavuşsak başka bi şey istemem dedi. irem okulu bıraksam mı kız dedim. elini beline koydu kaşlarını kaldırıp küçük bir çocuğa kızar gibi sakın ha ne diyon sen dedi. köyde tarla tapan var iyi kötü geçindirir dedim. olmaz dedi. ben yokken sen tek başına mı kalacan evde dedim. annanın yanında otururum bende dedi. öyle deyince ben senin canını yerim sevdiğim diye sarılıp yemenisini kokladım.