Duvarlara fotoğraflar, balonlar yapıştırdım. Bizim için özel tarihlerin altına akrostişli şiirler yazdım. Mumlardan yol yaptım. Havai fişek aldım. Eve girip şiirleri okuyarak balkona kadar yürüdüğünde, dışarıda havai fişeklerin patlıyor olması için gerekli süreyi hesapladık defalarca. Ne bileyim fişeklerin içimde patlayacağını. Sabaha otobüsü vardı. Geldikten bir gün sonraydı doğum günü. Ben 1 gün önce kutlayıp şaşırtacaktım. Ama hatunu bizden önce çok getiren olmuş aşkısı.

işimiz bitti. Pide söyledim çocuklara teşekkür babında. Saat gece 1’i bulmuştu. Namussuz artık kavgalarımızdan ne kadar bıktıysa, bi video gönderdi. Halı çıktı önce, müzik ve kahkaha sesleri geliyor arkadan. Sonra öpüşen bi çift, içki içen kızlı erkekli bi grup geldi ekrana. Sonrada kendisine çeviriyor telefonu, bi herifin kucağında müziğe ritim tutup kahkaha atarken. Aha böyle ayrıldı benden. Bu kadar.

O geceyi ve sonraki birkaç haftayı hatırlamıyorum. insan içine çıkamadım 6 ay. O gün yanımdaki arkadaşlarım taşıdı beni aylarca. Defalarca kovdum yine geldiler, kafamı dağıtıp batak attılar benimle. intikam bile almamıştım ondan. Taa ki geçen o bayrama kadar.