300 Lira vardı eyvallah ama yeterli değildi bu bana daha çok para lazımdı.

Birazcık kendimden bahsedeyim 17 yaşımda bütün ailem annem, babam,abim, kız kardeşim arabayla memlekete gitmişlerdi ben gitmedim kız arkadaşımla beraber evde takılıcaktık bahane uydurdum gitmedim bunlar gittiler takıldılar gezdiler iyi hoş 7 gün geçti saat gece 3.34 telefonum çalıyor bir numara tanımıyor sevdiğim yanımda uyandı kim o poyraz bu saatde bilmiyorum bakayım dedım açtım

-Alo Poyraz Ç... mi?

-Evet sen kimsin gecenin bu saatinde

-ben ankara trafik şubeden ensar ailenin yanındayım buraya gelebilirmisin nerdesin şuan?

-Ben istanbuldayım memur bey ne oldu kötü birşey mi var hayırdır?

-Evlat ailen trafik kazası geçirmiş hepsinin durumu çok ağır gelmen lazım

Ve telefon elimden düştü gözlerimden yaşlar süzülüyor sevdiğim sorular soruyor ama duymuyorum kaç saat geçti bilmiyorum kendime geldiğimde gün aymıştı direkmen samandıraya gidip ankaraya otobüs bileti aldım.

ve yoldayım otobanda gidiyoruz ama an ve an içimden birşeyler eksiliyor ana kokusu baba şefkati içimden kopup gidiyor sevdiğim yanımda ellerimi sımsıkı tutmuş gidiyoruz öyle aklıma bin bir türlü düşünceler geliyor daralıyorum yapamıyorum bilader neyse ki sonunda vardık ankaraya bi taksiye atladık hastaneye vardık isimlerini verip burda yatıyorlar trafik kazası hangi oda dedim bi sn bekleyin dedi ve yanında iki polis bir doktor geldi.

polis elini omzuma atıp gelsene evlat dedi yürüyoruz ama tabelelar morgu gösteriyor o ara anladım olayı yani inandım tamamen gittik teşhis etmem için anamın bembeyaz suratını gördüm babamın aklaşmış sakallarına dokundum abimin yüzüne baktım kız kardeşimin sarı saçlarına dokundum Onlar mı diye sordu Evet onlar demek istemezdim aslında hayır değiller demek isterdim fakat ne sesim çıktı nede göz yaşım aktı kafamı salladım çıktım morgdan sevdiğim göz yaşlarına boğulmuş hıçkıra hıçkıra ağlıyor tepkisizdim hiç bir tak hissetmedim bir sigara yaktım 3 duman çektim sonrası karanlık hatırlamıyorum gerisi gözümü açtığımda hastanede yatıyordum.