Dönerken çığlık sesleri duydum. Ceviz ağacının oradan geliyordu. Ulan orhan dedim içimden. Hızlı hızlı yürümeye başladım. Yolda iremin yemenisini yerde buldum. Başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Koşmaya başladım. Seslerin geldiği yere doğru tüm gücümle koşuyordum. irem bir köşeye sinmiş gelme diye çığlıklar atıyor ve ağlıyordu. Orhan ayakta zor durarak küfürler ediyordu. Orhaaaaan diye nara attım. Bana döndü. Vaay namusumuza göz diken gardaşımız gelmiş. Ödeşelim dedim bilader dedi. Senin sülaleni silkerim diye bunun üstüne koştum. Yakasına yapışıp kafayı burnuna gömdüm. Ağzı yüzü kan içindeydi. Altıma alıp birkaç yumruk attım. Sarhoştu pekekent. Sayıklayıp durdu hülya diye. iremin yanına gittim. Dokundu mu sana dedim. irem kekeliyordu. Sarıldım ona. Kollarımın arasında ufacık kaldı. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Bana... Bana... Dokunmadı... Kaçtım... dedi. Tamam ağlama diye elini yüzünü sildim. Üstünü başını toparladım. Orhan yerde serili yatıyordu. Bu bardağı taşıran son damla olmuştu. Kötü şeyler olacaktı.