başıma neler geldi diye düşünerek kahveye gittim. bir süre sonra orhan geldi benim masaya oturdu. sinirli sinirli bana baktı. ne öyle bakıyon olum dedim. sen var ya sen adam değilsin bilader dedi. ne diyon lan sen dedim. olum hülyayı öpmüşsün dedi. hasgibtir lan dedim. tepem attı. çık dışarı burda konuşulmaz bu tak dedim. orhan serseri mayın gibi yürüyordu. tenhaya geçtik. hülya beni çağırdı. sizi gördüğümü fatihe söylemeyim diye dudağıma yapıştı dedim. orhan bırak olum bırak. yalan söyleme kıskandığından yaptığın şeye bak dedi. olum ben neyini kıskanıyım lan ortalık malı olmuş o kız dedim. ben bunu der demez orhan bana bir geçirdi. yıldızları saydım. nevrim döndü. kardeş dediğimiz adama bak diye bağırdı. orhan senin geçmişini diye buna bir yumruk savurdum dudağı patladı. bir o bana vuruyor bir ben ona vuruyordum. orhan en sonunda dizlerinin üstüne çöktü ağlamaya başladı. olum ben onu sevdim sen niye yaptın bunu bana dedi. orhan ben öpmedim. fatihe söylemeyim diye kendisi yaptı dedim. başını öne eğdi. yediği takun farkına vardı. sana kardeş dedik yaptığın yakışmadı orhan deyip gittim ordan. eve doğru yürürken hülya pencereden bana seslendi. fatih mi yaptı dedi. ses çıkarmadan yürüdüm. dudağım hala acıyor acısını dindir ha diye seslendi arkamdan. senin ben ananın da babanın da şerefini diye söylendim kendi kendime.